Godło Tadżykistanu

Flaga Tadżykistanu

Kultura

Tadżykistan od KuchniJeśli chcesz poznać Tadżykistan – poznaj jego kuchnię. W taki sposób można by sparafrazować znane powiedzenie. Kuchnia tadżycka pokazuje nam bowiem wiele aspektów życia w tej części Azji środkowej. Przede wszystkim: składniki. Nie ma co ukrywać – Tadżycy nie mają wielkiego wśród nich wyboru. Kraj jest biedny, ziemia wyjałowiona głównie przez uprawę bawełny (uprawa tej rośliny bardzo negatywnie wpływa na składniki mineralne zawarte w glebie i powoduje, że przez wiele lat nie nadaje się ona do uprawy innych roślin). Także klimat nie sprzyja rozwojowi plantacji roślin jadalnych będących podstawą kuchni wielu krajów świata.

Tadżykistan wesele w KurgonTadżykistan to kraj dla większości Polaków całkowicie nieznany, egzotyczny i zagadkowy. Próba znalezienia jakichkolwiek informacji na temat jego przyrody, kultury, czy polityki jest praktycznie z góry skazana na niepowodzenie. Tym bardziej byliśmy zachwyceni propozycją Rustama (naszego tadżyckiego przyjaciela), abyśmy udali się wspólnie na wesele jego kolegi z pracy – prawdziwa gratka dla kogoś, kto chce lepiej poznać kraj i ludzi go zamieszkujących.

Okił Khamidov12 lat temu Okił Khamidov uciekł do Polski z ogarniętego wojną Tadżykistanu. Znał tylko jedno polskie słowo - "dobrze" -zasłyszane w "Czterech pancernych". Zanim zdobył Telekamery za "Świat według Kiepskich", nosił statyw za kamerzystą. Dziś jest najlepiej zarabiającym polskim reżyserem telewizyjnym. Za odcinek sitcomu zarabia kilkanaście tys. zł. A kiedyś wypłata nie starczała na czynsz. 

RudakiRudaki, właśc. Abu Abdullah Dżafar ben Muhammad (ur. 857, zm. ok. 941); poeta perski, uważany za największego twórcę perskojęzycznego swoich czasów. Rudaki uważany jest także za klasyka literatury tadżyckiej.

Pochodził z miejscowości Pandżrud, niedaleko Samarkandy (dziś; na terenie Uzbekistanu. Długie lata był nadwornym poetą samanidzkiego emira o imieniu Nasr II (panującego w latach 914-943), który rezydował w Bucharze (dziś; na terenie Uzbekistanu). Pod koniec życia został jednak wydalony z dworu i ostatnie lata spędził biednie w swej rodzinnej miejscowości.

Z całej twórczości Rudakiego, podobno bardzo obfitej, do naszych czasów zachowało się zaledwie 1800 linijek, stanowiących w głównej mierze mniejsze lub większe fragmenty innych utworów. Są to kasydy, rubajaty, gazele, masnawi. Styl, utworzony przez Rudakiego i jego współczesnych, panował w poezji perskiej do połowy XI w.

Przekład kilkunastu drobnych utworów Rudakiego ukazał się w tomie Dywan perski autorstwa Władysława Dulęby, Kraków 1977.

Źródło: Wikipedia

"TAD¯YKISTAN PARTY" - Klub PRETEKST"

Gdzie: ul. Kolejowa 8/10.

Kiedy: 1.12. sobota, start 21.00.

Wstęp: wolny

Impreza promująca muzykę klasyczną i rozrywkową Tadżykistanu. W programie pokaz slajdów, muzyka klasyczna oraz projekcja teledysków z tadżyckimi przebojami, nawiązujących do estetyki Bolywood, a także polskich teledysków z lat osiemdziesiątych.

Tadżykistan/Uzbekistan

„Muzyka Szaszmakom”
Proklamacja: 2003
Kraj(e) członkowski(e): Tadżykistan- Uzbekistan
Klasyfikacja tematyczna: muzyka tradycyjna

Tradycja muzyki klasycznej Szaszmakom rozwija się od ponad dziesięciu wieków w wielokulturowych centrach miejskich regionu Azji Środkowej, dawniej znanego jako Mâwarâ al.-nahr. Współcześnie region ten obejmuje obecny Tadżykistan i Uzbekistan. Makom to złożony system muzyczny, definiowany najprościej jako „zbiór melodii i pieśni stworzonych na skali doskonałego zestawu strun. Szaszmakom (co w tadżycko-arabskim oznacza sześć makomów), stanowi unikatowe połączenie muzyki instrumentalnej i wokalnej, stylów rytmicznych i melodycznych, jak również koncepcji estetycznych. Gatunek ten jest wykonywany solowo lub przez grupę śpiewaków i orkiestrę, składającą się z instrumentów smyczkowych, perkusyjnych i dętych. Występy rozpoczynają się najczęściej wstępem instrumentalnym, po którym następuje nasr - wiodąca sekcja wokalna, składająca się z dwóch odrębnych zestawów pieśni. Począwszy od czasów przedislamskich, Szaszmakom bezustannie podlega wpływom nowych kierunków w teorii muzyki, poezji, matematyki, nauki islamu i sufizmu. W IX i X wieku, system makom stał się tak popularny, że w Bucharze, historycznym i duchowym centrum Szaszmakom, utworzono liczne szkoły muzyczne, uczące tej sztuki. Wielu występujących należało do żydowskiej społeczności Buchary. Repertuar Szaszmakom wymaga od muzyków specjalnego wyszkolenia, ponieważ standardowy zapis nutowy potrafi zarejestrować tylko podstawową konstrukcję utworu, nie zdoła natomiast utrwalić całego bogactwa tej wspaniałej sztuki. W rezultacie, przekaz ustny od mistrza do ucznia pozostaje głównym sposobem utrwalania tej muzyki i jej duchowych walorów.

Źródło: Polski komitet ds Unesco